Sam Sauvage

SAM SAUVAGE

Een gezicht, een uitstraling, een charisma met een onmiddellijk sympathiek kapitaal. Een diepe stem, die een eigenheid brengt die even magnetisch als vertrouwelijk is. Die zich in de oren nestelt, in de intimiteit of in het lawaai. Sam Sauvage heeft ook een weelderige warrige haardos en wilde ideeën. Een onstuitbare performer op het podium (hij speelt een reeks Pop Up-shows van het label in Parijs, waarvan er al 4 uitverkocht zijn), de juistheid van zijn interpretatieve bedoelingen, zijn slungelige gebaren à la Talking Heads en zijn ontwapenende natuurlijkheid winnen nu al de strijd. De vierentwintigjarige behoort tot die instinctieve generatie die haar impulsen niet onderdrukt. Een murenafbreker, balancerend tussen chanson, pop, electro en rock, deze autodidactische singer-songwriter die opgroeide in Boulogne-sur-Mer sloot voor het eerst een gitaar aan in zijn tienerjaren, na de ontdekking van een Bob Dylan-live op YouTube. Hoewel hij veel naar Bashung luisterde, liet Sam Sauvage zich niet opsluiten door gedefinieerde invloeden om zijn brede moderne alfabet op te bouwen. Bij hem: een vloeiend en onbevangen melodisch gevoel, een rauwe, gevoelige en authentieke poëzie, een verfijnd observatievermogen, een smaak voor anderen – en in het bijzonder voor buitenstaanders, nachtbrakers en verdwaalde dromers. Het is die openheid naar de mens en de maatschappij die doorklinkt in Les gens qui dansent (j’adore), de eerste single die een EP in de lente aankondigt. Daar maakt Sam Sauvage een inventaris van verschillende menselijke en gedragskenmerken, onbewogen spoken word met een aanstekelijke nonchalance, robotische swing die botst met een westerngitaar, tederheid doordrenkt met een onderliggende melancholie. Geselecteerd voor de volgende lichting van het Chantier des Francofolies de La Rochelle, is Sam Sauvage vastbesloten een afspraak te maken met de toekomst.